terça-feira, fevereiro 28, 2006
Veldwerk
Het is weer vroeg heet vandaag. Ik doe zo vroeg mogelijk boodschappen op de markt, en ga meteen langs de telefoonmaatschappij om te kijken of het contract voor de vaste telefoonlijn al klaar is. Noppes.
De hitte begint zijn tol te eisen, en hier en daar komen wat vreemde gedachten op. Na een altijd verfrissende cola ga ik aan het echte werk: de tuin. We hebben besloten dat er groente gekweekt gaat worden in een deel van de tuin, en heel de tuin is net voor onze verhuizing ingeplant met graspolletjes. In de toekomstige moestuin moet het gras weggehaald worden, en ik vind dat ik dat moet gebruiken om de grasdichtheid van het toekomstige badmintonveld te verhogen. Ja toch?
De totale operatie houdt in dat ik heb besloten om het gras sprietje voor sprietje met een keukenmes uit de harde droge bodem te steken. De uitgestoken sprietjes doe ik één voor één in een emmertje water. Vijf meter verderop steek ik met een stok op regelmatige afstand gaatjes in de grond, waar ik het gras dan sprietje voor sprietje in plant.
Ik sluit af door het zojuist ingeplante gedeelte ritueel met de tuinslang te begieten en een goede groei te wensen.
Na enige oefening doe ik op deze manier ongeveer een m2 in een half uur. In totaal moet ik zo’n 25 m2 gras verplaatsen. Ik werk onder de intense belangstelling van de empregada (huishoudster) van de buren, die het natuurlijk niet helemaal snapt: een blanke op zijn knieën in de tuin, die hard werkt, maar waarvoor?
Als Tessa thuiskomt na een dag hard academisch werk is er weinig begrip voor nut en noodzaak van mijn activiteit. Ik heb weer een paar nieuwe blaren op mijn handen, heb een eerste bed wortels ingezaaid, en heb de basis gelegd voor een dichtbegroeid badmintoncourt. Maar er knaagt iets. Hoewel ik in NL altijd heb gedroomd van het “buitenleven”, een beetje rommelen in de tuin etcetera, is het toch moeilijk om de onrust te bedwingen: ben ik hier niet te slim voor, te hoog opgeleid, te duur, verknal ik niet mijn toekomst in NL als ik na 1,5 zulke jaren terugkom? Ik geloof wel dat ik dit leven leuk kan gaan vinden, maar hoe leg je aan anderen uit dat je dit leuk vindt? Of misschien is het toch een beetje karig, grasspieten verplaatsen. Hitte, twijfel.
