domingo, julho 09, 2006
M&M
Marieke en Marc zijn zaterdagochtend aangekomen! Wat raar om hen hier op bezoek te hebben, gewoon makkelijk in het Nederlands te kunnen praten, en om hen te laten zien hoe we hier leven. Het lijkt of we elkaar pas nog gezien hebben, niet het gevoel dat er alweer een half jaar tussen heeft gezeten. Wel te gek om hun weer te zien.
Wat ik heel grappig vind is om mijn eigen gevoel van destijds bij hen terug te zien, vrijwel identiek. Is dit veilig? Kun je dat water echt wel drinken? Heb ik nou niet net heel veel geld uitgegeven voor die taxirit, want er stonden echt heel veel nullen op dat bankbiljet. En wat een idioot verschil tussen rijk en arm binnen Mozambique, een geblindeerde splinternieuwe Toyota LandCruiser naast een arme donder in een kapotte broek met een tros bananen op z'n hoofd. Shit, een mug op m'n been, heb ik nou al malaria?
Gelukkig hebben zij wat meer geluk met het weer, het is nu zelfs koeler dan in NL, dus dat maakt het wel wat relaxter. Gisterochtend hebben we ze opgehaald op het vliegveld. Armaro, onze stille kracht in het huishouden, heeft lekker matapa voor ons 4-en gekookt (maar niet met garnalen hoor!), het bekendste lokale recept. Gelukkig viel net de stroom uit toen hij aan het koken was, dus
werd de bewaker er op uit gestuurd om houtskool te kopen. Want gas heeft men hier (gelukkig) niet, elektrisch koken ging niet, dus hebben we het houtskoolkacheltje op het balkon opgestookt. Zo kregen Mariek en Marc meteen een lekkere indruk van de normale gang van zaken hier.
Daarna wat uit liggen puffen en nog een rondje in de brakke auto van WE consult gedaan, richting platteland. Leuk om te laten zien hoe dat eruit ziet. 's Avonds hebben we voetbal gekeken, de verliezersronde van het WK, wij waren de enige supporters van de Duitse Mannschaft hier tegen Portugal.
Vandaag moest ik 's morgens nog effe werken, de rest heeft vanmorgen aan de telefoon gehangen om de koffer van Marc te achterhalen, die is nog niet aangekomen. Vanmiddag zijn we met de chapa (oude volle minibus) naar de markt gegaan, hoorde ook bij hun verplichte Mozambique-integratie-cursus. Ik hield mijn hart vast, want ik weet nog dat ik het op de zondagsmarkt de eerste keer niet echt naar mijn zin had door de zakkenrollers die gezellig tegen je aan knuffelen, en de toch wat erg attente verkopers. Maar vandaag viel het mee, geen zakkenroller gezien, niet te warm, en nog een paar leuke lappen stof en een stevig touw voor de 
hangmat kunnen scoren (Marc, Marieke en pa & ma bedankt). Ik liet net de fotos van de markt aan Marieke zien. Zij: Wat een mooie kleuren, te gek! Dat had ze vanmiddag helemaal niet door. Ik weet nog dat ik de eerste tijd hier ook een soort tunnelview had: je filtert een heleboel uit je waarneming omdat er zoveel vreemds op je afkomt.
We zijn flink verwend door het thuisfront: oma heeft de verzending van mijn glutenvrije meel gefinancierd, we hebben hele lieve brieven en kaarten gekregen, een heerlijke tweepersoons hangmat voor in de tuin, en nog veel meer moois en fijns. Bedankt allemaal!
Mariek heeft al 10 keer gezegd dat ze nu pas echt bewondering heeft dat we hier wonen. In het begin voelde het bij ons ook zo, maar het is in 6 maanden erg gewoon geworden. Mijn bezoek wacht op me, tot later!
Vegetarian matapa:
½ kg of cassava leaves (or pumpkin leaves, or some sort of dark green leaves)
6 cloves garlic
4 chilis
1 tsp salt
1 can coconut milk
1 cup ground peanuts
Chop the cleaned and dry leaves as small as possible. These should actually be ground if you can. Throw leaves in a pot with some salt, the garlic (which could be ground in with the leaves), and the chilis. Cook the leaves dry. When they are dry add coconut milk and ground peanuts. Boil and then simmer for an hour or so. If you are feeling sassy, you can use ground cashews instead of peanuts.
Wat ik heel grappig vind is om mijn eigen gevoel van destijds bij hen terug te zien, vrijwel identiek. Is dit veilig? Kun je dat water echt wel drinken? Heb ik nou niet net heel veel geld uitgegeven voor die taxirit, want er stonden echt heel veel nullen op dat bankbiljet. En wat een idioot verschil tussen rijk en arm binnen Mozambique, een geblindeerde splinternieuwe Toyota LandCruiser naast een arme donder in een kapotte broek met een tros bananen op z'n hoofd. Shit, een mug op m'n been, heb ik nou al malaria?
Gelukkig hebben zij wat meer geluk met het weer, het is nu zelfs koeler dan in NL, dus dat maakt het wel wat relaxter. Gisterochtend hebben we ze opgehaald op het vliegveld. Armaro, onze stille kracht in het huishouden, heeft lekker matapa voor ons 4-en gekookt (maar niet met garnalen hoor!), het bekendste lokale recept. Gelukkig viel net de stroom uit toen hij aan het koken was, dus
werd de bewaker er op uit gestuurd om houtskool te kopen. Want gas heeft men hier (gelukkig) niet, elektrisch koken ging niet, dus hebben we het houtskoolkacheltje op het balkon opgestookt. Zo kregen Mariek en Marc meteen een lekkere indruk van de normale gang van zaken hier.Daarna wat uit liggen puffen en nog een rondje in de brakke auto van WE consult gedaan, richting platteland. Leuk om te laten zien hoe dat eruit ziet. 's Avonds hebben we voetbal gekeken, de verliezersronde van het WK, wij waren de enige supporters van de Duitse Mannschaft hier tegen Portugal.
Vandaag moest ik 's morgens nog effe werken, de rest heeft vanmorgen aan de telefoon gehangen om de koffer van Marc te achterhalen, die is nog niet aangekomen. Vanmiddag zijn we met de chapa (oude volle minibus) naar de markt gegaan, hoorde ook bij hun verplichte Mozambique-integratie-cursus. Ik hield mijn hart vast, want ik weet nog dat ik het op de zondagsmarkt de eerste keer niet echt naar mijn zin had door de zakkenrollers die gezellig tegen je aan knuffelen, en de toch wat erg attente verkopers. Maar vandaag viel het mee, geen zakkenroller gezien, niet te warm, en nog een paar leuke lappen stof en een stevig touw voor de 
hangmat kunnen scoren (Marc, Marieke en pa & ma bedankt). Ik liet net de fotos van de markt aan Marieke zien. Zij: Wat een mooie kleuren, te gek! Dat had ze vanmiddag helemaal niet door. Ik weet nog dat ik de eerste tijd hier ook een soort tunnelview had: je filtert een heleboel uit je waarneming omdat er zoveel vreemds op je afkomt.We zijn flink verwend door het thuisfront: oma heeft de verzending van mijn glutenvrije meel gefinancierd, we hebben hele lieve brieven en kaarten gekregen, een heerlijke tweepersoons hangmat voor in de tuin, en nog veel meer moois en fijns. Bedankt allemaal!
Mariek heeft al 10 keer gezegd dat ze nu pas echt bewondering heeft dat we hier wonen. In het begin voelde het bij ons ook zo, maar het is in 6 maanden erg gewoon geworden. Mijn bezoek wacht op me, tot later!
Vegetarian matapa:
½ kg of cassava leaves (or pumpkin leaves, or some sort of dark green leaves)
6 cloves garlic
4 chilis
1 tsp salt
1 can coconut milk
1 cup ground peanuts
Chop the cleaned and dry leaves as small as possible. These should actually be ground if you can. Throw leaves in a pot with some salt, the garlic (which could be ground in with the leaves), and the chilis. Cook the leaves dry. When they are dry add coconut milk and ground peanuts. Boil and then simmer for an hour or so. If you are feeling sassy, you can use ground cashews instead of peanuts.
