Tessa en Pieter in Mozambique

Nampula, Mozambique

Afgelopen dagen hebben we een beetje kunnen wennen aan het leven in Nampula. We hebben een harde strijd geleverd met onze medebewoners, de reuzekakkerlakkken. Ze waren 10 cm lang en behoorlijk smerig. Met behulp van Duits gif (Baygon) hebben we er tot nu toe zes weten te overmeesteren.

Tessa heeft zich al een paar dagen ingewerkt, hoewel nog niet helemaal volgens het hier gebruikelijke rooster (7:00 tot 12:00 en 14:00-17:00). Ze is bezig met het inrichten van haar werkplek, kennismaken en inlezen.

En dan ik, de huisman. Het koken lukt nog niet geweldig hier, op onze elektrische tweepitter, want het inkoopproces is ingewikkeld. Je kunt heel veel kopen in de supermarkt, maar voor verse groenten moet je er eigenlijk niet zijn, en dat eten we nou juist graag. Daarvoor moet je allerlei losse winkeltjes en straatmarkten aflopen. Dat is dus mijn taak, maar het is er een beetje warm voor. Onze proviandkast is dus niet al te uitgebreid, zodat er ook niet veel kan bederven, want dat is een van de weinige dingen die snel gaan.

Hoewel het mij nu geweldig goed weer lijkt om groente te verbouwen (warm en vochtig), ligt het blijkbaar niet zo simpel, want groente is zo mogelijk nog duurder dan bij de Albert Heijn. Voor een kilo tomaten op de markt betaal je 2 euro. Ananassen en mango’s zijn wel goedkoop, zodat we voornamelijk tropische dingen eten. Als we al zelf koken, want onze keuken laat niet al te veel gekokkerel toe.

We zijn niet tevreden met ons kleine vieze huisje hier en willen dan ook zo snel mogelijk verhuizen naar iets beters. Afgelopen week hebben we dank zij de hulp van Roos, een NL collega, al een huis bekeken dat leegstaat. Het was groot, vrijstaand en met een flinke palmboom in de tuin. Het ligt in de laatste straat van de “stenen stad”, en je kijkt dus uit over de bairro, het huttenwerk. Maar we gaan nog wat meer huizen proberen te bekijken voordat we toehappen. Dat wordt het project van volgende week.