segunda-feira, janeiro 23, 2006
Dit lijkt op succes!
Vandaag gaan we naar de rectoren. In het meervoud, omdat we de afgelopen dagen gehoord hebben dat de huidige rector vervangen zal worden door een veel jongere pater. Padre Ponsi brengt ons naar de faculteit Geneeskunde, waar het rectoraat zetelt.
We spreken kort met de vertrekkende rector, die volgens de verhalen erg veel goed werk verzet heeft. Het is een klein, krachtig mannetje met slimme ogen. Naar het schijnt is het een belangrijk oud-strijder van FRELIMO, daarom lijkt het wel of hij nog steeds in een soort Mao-pakje rondloopt. Maar een hele prettige kerel.
Omdat hij op zeer korte termijn zal vertrekken, blijft het gesprek kort. Wel is hij geïnteresseerd in het feit dat ik in de bouw wil werken, want de architect/project-manager van de universiteit is net voorgoed vertrokken naar Australië. Dat is voor mij een leuke opsteker, want ik heb nog geen idee hoe ik hier aan werk moet komen.
De nieuwe rector ontmoeten we vandaag nog niet. Wel krijgen we een uitgebreide rondleiding door de faculteit Geneeskunde. Bernard, weer een Nederlander die door het ICCO is uitgezonden, is als directeur van de faculteit de afgelopen 5 jaar bezig geweest om deze faculteit op te zetten. We worden aangestoken door zijn enthousiasme, het is ongeloofelijk om te zien hoeveel werk er in 5 jaar verzet is.
Op een bevolking van 18 miljoen waren er 600 artsen, vrijwel allemaal in Maputo, omdat daar het geld te verdienen is. Toch waren donorlanden, de Mozambikaanse overheid en de universiteit in de hoofdstad Maputo allemaal niet erg enthousiast voor het idee om een nieuwe faculteit Geneeskunde op te zetten in Noord-Mozambique, ver van de hoofdstad. Er waren andere prioriteiten, en concurrentie voor de bestaande opleiding was ongewenst.
Desondanks is het gelukt om in enkele jaren alles van de grond te krijgen. De eerste studenten van destijds zitten nu in het 5e jaar. De verwachting is dat een groot deel van hen in de regio blijft, omdat ze daar hun familie hebben. Braindrain naar het buitenland schijnt sowieso wel mee te vallen, maar naar Maputo komt vaak voor.
Wellicht dat er dan ook ooit een beetje normaal ziekenhuis in Beira kan komen. We zijn er niet geweest, maar willen er nog zekerder niet heen. Schijnt aardig op de hel te lijken daar. Er is geen stromend water, de WC’s staan tot de rand toe vol, het ligt vol met Aids-patiënten op matrasjes op de grond. Bizar als je bedenkt hoe goed de faculteit die we bekeken hebben er dan uitziet. Hopelijk kunnen de straks goed-opgeleide studenten iets ten goede veranderen.
Wie overtuigd wil worden van het nut van ontwikkelingssamenwerking moet op de faculteit Geneeskunde gaan kijken! ’s Middags halen we de tickets op in een reisbureau in het centrum. Padre Ponsi haalt ook kaarten voor de 2 rectoren, die een tour langs alle faculteiten zullen maken voor de overdracht van de rectorfunctie.
<< Home
